یک عکاس خبری در رابطه با محدودیت‌های موجود برای عکسبرداری در معابر عمومی عقیده دارد که قوانین موجود در این زمینه اغلب سلیقه‌ای هستند و با آمدن یک مدیر جدید تغییر می‌کنند؛ اما آیا آنچه این عکاسان را محدود کرده، قوانین موجود برای اخذ مجوز است؟ آیا این محدودیت‌ها باید در فضاهای عمومی بسته و باز وجود داشته باشند؟
محدودیت‌های عکاسان خبری و رسانه‌ای در تهیه گزارش‌های تصویری از سطح شهر یکی از مواردی محسوب می‌شود که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در رابطه با اخذ مجوز لازم برای عکسبرداری روزی قوانینی متولد می‌شوند که با آمدن یک مدیر جدید حیات‌شان به پایان می‌رسد.
در این رابطه و برای آگاهی از محدودیت‌هایی که در این زمینه برای عکاسان وجود دارد، با وحید سالمی، عکاس خبری به گفت‌وگو پرداختیم تا نظر او را در این رابطه جویا شویم.
او درباره محدودیت‌هایی که برای یک عکاس خبری وجود دارد، به روزهای طلایی گفت: «ببینید قانون کشورها با یکدیگر فرق می‌کند، آیین‌نامه‌های آن‌ها باهم فرق می‌کند، رفتارهای دولتی‌ها فرق می‌کند و همچنین فرهنگ مردم نیز با یکدیگر متفاوت است.»
سالمی ادامه داد: «اگر بخواهیم بر اساس قوانین کشور خودمان بررسی کنیم، بالاخره به تبع آن خواسته‌ای که دولتی‌ها اعم از فضای دولتی و عمومی دارند، برای عکاسی فضای باز یا بسته در نظر می‌گیرند که عکاسی در فضای بسته عموما نیاز به مجوز دارد. حالا اینکه چقدر مبنای قانونی دارد یا خیر، نمی‌دانم.»
او با اشاره به این نکته که فضاهای نظامی به دلایل امنیتی نیاز به مجوز دارند، اظهار کرد: «فضاهایی مثل مترو عمومی محسوب می‌شوند؛ اما چون بسته هستند و قفل و کلید آن دست شهرداری است، باید از آن مجوز تهیه شود. ولی در فضاهای باز شهری عموما مشکل قانونی‌ای وجود ندارد؛ اما باز بسته به سلیقه مدیران تغییر می‌کند.»
سالمی اضافه کرد: «در سال‌هایی ممکن است عکاسی در برخی معابر نیاز به مجوز نداشته باشد و در برخی موارد ممکن است شما برای عکاسی در یک پارک نیاز به مجوز از شهرداری داشته باشید. اصولا قانون باید جامع، مانع و شدنی باشد. شما نمی‌توانید در فضای پارک برای عکاسی مجوز بخواهید؛ چون امروزه همه مردم موبایل و دوربین دارند و عملا اجرای قانون شدنی نیست.»
این عکاس خبری همچنین اظهار کرد: «جایی که اجرای قانون شدنی نباشد، قانون‌گذار دیگر قانون نمی‌گذارد. بنابراین فضای پارکی و شهری اصولا دیگر مجوز نمی‌خواهند؛ اما بسته به سلیقه مدیران این مورد تغییر می‌کند. از نظر قانونی من واقعا نمی‌دانم دیگر متن صریح قانون چه چیزی می‌گوید؛ ولی اصولا و علی‌القاعده حداقل فضاهای باز نباید نیازی به مجوز داشته باشند.»
سالمی درباره عکاسی در فضاهای بسته گفت: «فضاهای بسته نیز نباید قاعدتا نیازی به مجوز داشته باشند؛ چون امروزه همه مردم موبایل دارند و می‌توانند عکسبرداری کنند. وقتی امکان کنترل این موضوع وجود ندارد، دیگر نباید مجوزی بخواهند. مخصوصا کسانی که کارت خبرنگاری دارند و حداقل از یک فیلتر رد شده‌اند و یک روزنامه یا سایت خبری به آنان مجوز داده است؛ ولی خب این موارد بیشتر سلیقه‌ای هستند.»
او با تبیین علت نیاز داشتن به مجوز در فضاهای نظامی گفت: «مسائل امنیتی در این روزها و با این وضعیت تکنولوژی عملا منتفی است. منتها فضاهای نظامی چون فضاهای بسته‌ای هستند و عمومی به آن معنا نیستند، تکلیفشان مشخص است و اینکه امنیت ملی باید در این مواقع لحاظ شود و مشخص است که نیاز به مجوز دارد؛ ولی فضاهای دیگر نیاز به مجوز ندارد و من بعید می‌دانم قانون خاصی وجود داشته باشد.»
او ادامه داد: «اگرچه اگر کسی بخواهد استناد کند، می‌تواند لابه‌لای هزاران قانونی که در کشور وجود دارد، موردی را پیدا کرده و بر اساس آن محدودیت ایجاد کند. اما چنانچه اشاره کردم این مسائل اغلب سلیقه‌ای هستند.»
سالمی همچنین گفت: «زمانی یک مدیر می‌آید و همه چیز را آزاد می‌گذارد و هیچ مشکلی نیست؛ اما زمانی هم فضا خیلی بسته نگه داشته می‌شود. برای مثال زمانی که ما برای عکاسی از زیارتگاه‌ها می‌رفتیم، عکاسی کردن خیلی سخت بود و مجوزهای عجیب و غریب نیاز داشت؛ ولی خب الان دیگر خیلی راحت‌تر شده و با یک هماهنگی خیلی مختصر اجازه عکاسی هست.»
انتهای پیام
