یک هنرمند مجسمه‌ساز که سابقه حضور در بینال ونیز را دارد، درباره غیبت ایران در پنجاه‌وهشتمین دوسالانه هنر ونیز می‌گوید: زمانی که گفته می‌شود «هنر نزد ایرانیان است و بس»، انتظار می‌رود که حضور ما در رویداد مهمی چون بینال ونیز حتمی باشد.
ایران امسال در بین ۸۰ کشور شرکت‌کننده، حضور ندارد در حالی که هنر ایران در پنجاه‌وهشتمین دوسالانه هنر ونیز، توانست در بین ۹۰ کشور شرکت کننده، حضور موفقی داشته باشد.
این غیبت ناگهانی و بی‌سروصدا موجب شد که پای صحبت هنرمندانی بنشینیم که پیشتر در این رویداد حضور داشته‌اند و در گفت‌وگو با آنها این مسئله را از زوایای مختلف بررسی کنیم.
بیشتر بخوانید:
غیبت بی سر و صدای ایران در بینال ونیز!
قدرت‌الله عاقلی ـ مجسمه‌ساز ـ که در پنجاه‌وششمین بینال ونیز در کنار دیگر هنرمندان عرصه تجسمی حضور یافته است، طی گفت‌وگویی با روزهای طلایی درباره غیبت بی‌سروصدای ایران در پنجاه‌ونهمین دوره از بینال ونیز بیان کرد: هنرهای تجسمی در سطح جهانی به حمایت دولت‌ها نیاز دارد و حمایت اسپانسرهای خصوصی یا موسسات کوچک جوابگو نیست. در دنیا نیز به اینگونه است که اکثر هنرمندان بزرگ و مطرح دنیا را دولت‌ها به صورت مستقیم یا غیرمستقیم حمایت می‌کنند.
او ادامه داد: بینال بین‌المللی ونیز محلی برای نمایش هنر کشورهای مختلف است و در آن بحث فردی مطرح نیست. کشورهای مختلفی در این رویداد دارای غرفه هستند که از قبل آن را رزو کرده و البته برای حضور در این رویداد شوراهایی دارند که پس از اتمام هر دوره (دو سال مانده به دوره بعد) برای حضور کشور خود برنامه ریزی می‌کنند؛ به گونه‌ای که هنرمندان به روز و موفق در سطح بین المللی را رصد می‌کنند و آنها را برای حضور در بینال معرفی می‌کنند.
عاقلی درباره ارتباط نگاه سلیقه‌ای مدیران به حضور ایران در بینال ونیز، بیان می‌کند: متأسفانه حضور ما هیچگاه متداوم نبوده و تنها دوره‌هایی که مدیرانی با نگاه فرهنگی، ملی و جهانی در رأس کار بوده‌اند، توانسته‌ایم در بینال حضور داشته باشیم. ولی مشکل اینجا است که این مدیران هر چهارسال یک بار تغییر می‌کنند و سلیقه‌های متفاوتی از هم دارند، به همین جهت حضور ما در بینال به صورت مداوم نبوده است.
او درباره راه حلی حضور دائمی در بینال ونیز عنوان می‌کند: اگر می‌خواهیم که حضور ما در بینال ونیز به صورت مستمر باشد، باید شورای ثابتی که البته کسی در آن مدعی نباشد، تشکیل دهیم که در صورت تغییر مدیران اثری در حضور ایران در این رویداد نداشته باشد. درواقع انجمن‌های تجسمی باید به صورت مستقل یک مرکز همانند شورای اسکار تشکیل دهند که دیگر برای حضور در بینال، نیازی به تصمیم و حمایت حتمی دولت نباشد.
این هنرمند تصریح می‌کند: هستند کسانی در خارج و داخل از کشور که برای اعتبار بخشیدن به نام ایران و به واسطه اعتبار بین المللی بینال، برای حضور ایران هزینه خواهند کرد؛ بنابراین همین شورا می‌تواند از داخل و یا خارج ایران اسپانسر پیدا کند، هنرمندانی که در سطح جهانی و داخلی خلاقیت و نوآوری داشته‌اند و مناسب حضور در بینال ونیز هستند را شناسایی کند و در نتیجه برای حضور در هر دوره، همزمان با اتمام یک دوره برنامه ریزی کند. ولی به نظر می‌رسد که شاید هنرمندان توان، هماهنگی، خودباوری کافی و روحیه تعامل را ندارند که بتوانند با انجمن‌های هر حوزه برای بینال ونیز یک شورای دائمی تشکیل دهند.
او بیان می‌کند: حضور ما در بینال ونیز وجهه ای از هنرهای تجسمی کشور و هنرمندان آن را به نمایش می‌گذارد ولی این وقفه‌ها و حضورهای یک خط در میان ما در بینال به وجهه ما لطمه می‌زند.
به باور عاقلی، حضور در بینال ونیز، برای بسیاری از جوان‌ها در داخل کشور ایجاد انگیزه می‌کند که کار و تلاش کنند.
انتهای پیام
