فرزند علیرضا طبایی می‌گوید: شرایط پدرم مساعدتر شده و روند درمان بیماری رو به بهبود است.
احمد طبایی، فرزند این شاعر و روزنامه‌نگار پیشکسوت درباره وضعیت پدرش به روزهای طلایی گفت: پدرم دارند در منزل استراحت می‌کنند، شرایطشان هم خدا را شکر بهتر است. عوارض بیماری همچنان هست اما روند بیماری رو به بهبود است و ان‌شاءالله بهتر هم شود.
او درباره بیماری علیرضا طبایی نیز افزود: عوارض ناشی از عفونت ریه و درگیری ریه همچنان هست، از قبل هم بیماری‌های زمینه‌ایی از جلمه ناراحتی قلبی و مجموعه‌ای بیماری‌ها مربوط کهولت سن که اکثر سالمندان درگیرش هستند، داشتند. مشکل جدی ایشان مشکل ریوی بود که گفتند به تدریج بهتر می‌شود. الان شرایط مساعدتر شده و امیدواریم به زودی تغییر مثبتی حاصل شود.
علیرضا طبایی، بهمن ۱۴۰۰ دچار بیماری کرونا شد و مدتی در بیمارستان تحت درمان قرار گرفت. به گفته فرزندش، بعد از ترخیص از بیمارستان و انجام آزمایش خون متوجه شدند احتمالا به دلیل داروهای قوی و درمان‌های سختی که در طی بستری بودن دریافت کرده، پلاکت خونش افت کرده و در چند آیتم خونی دیگر هم مشکل پیدا کرده بود. او به توصیه پزشکان مجدد به بیمارستان منتقل شده بود. فرودین ۱۴۰۱ هم در پی عفونت ریه مجددا در بیمارستان بستری شده بود.
علیرضا طبایی زاده ۱۴ آذر سال ۱۳۲۳ در شهر شیراز است که اولین مجموعه شعرش با عنوان «جوانه‌های پاییز» در تیرماه ۱۳۴۴ منتشر شد. او از سال ۱۳۴۸ به ترانه‌سرایی روی آورد و طی چند سال موفق به خلق ترانه‌هایی همچون «طلسم آرزوها»، «کوچه میعاد»، «عشق تو نمی‌میرد»، «تنها با گل‌ها»، «شهر فرنگه چشمات»، «مرد سرگردان»، «یاد آن شب‌ها»، «دختر دریاها»، «آسمان آسمان»، «نگاهم با نگاهت قصه‌ها داره» و… شد. طبایی همچنین ۱۴ سال مسئولیت اداره صفحات شعر مجله «جوانان امروز» را برعهده داشت.
از این شاعر این مجموعه‌های شعر منتشر شده است: «جوانه‌های پاییز» سال ۱۳۴۴، انتشارات پیروز، «از نهایت شب» سال ۱۳۵۰، انتشارات بامداد، «خورشیدهای آن سوی دیوار» سال ۱۳۶۰، انتشارات توس، «شاید گناه از عینک من باشد» سال ۱۳۸۵، انتشارات آیینه جنوب (این مجموعه به عنوان کتاب سال، برگزیده جایزه شعر خبرنگاران شد.)، «مادرم ایران» سال ۱۳۹۱، انتشارات شادان، و «تندر اما ناگهانی‌تر» سال ۱۳۹۲، انتشارات آوای کلار.
انتهای پیام
