در شرایطی که مدیران سینمایی در دوره‌های مختلف بر نوسازی و ساخت سالن‌های سینما تاکید دارند، در یک سال گذشته حدود 20 سینما درخواست انحلال یا تغییر کاربری داده‌اند.
در دو سال گذشته خبر تعطیلی یا تغییر کاربری چند سینمای قدیمی سر و صدای زیادی داشت و خیلی‌ها را برای نابودی نوستالژی‌های سینمایی‌شان اندوهگین کرد، اما رکود اقتصادی سینما در کنار هزینه‌های بالای نگهداری و تجهیز سالن‌ها، در دوران کرونا تشدید شد و فقط سال قبل حدود 20 سینمادار متقاضی انحلال یا تغییر کاربری سالن‌های خود شدند.
برای رسیدگی به وضعیت این سینماها و درخواست‌های ارائه شده، کمیته‌ای در سازمان سینمایی وجود دارد که تاکنون با چند درخواست موافقت کرده است.
طبق پیگیری روزهای طلایی از انجمن سینماداران و براساس فهرست موجود در آنجا، سینماهای صحرا، پایتخت، پردیس کیان، ماندانا، ایران، عصر جدید، پارس، حافظ، میلاد و کارون در تهران و سینما دریا در آستارا، مهتاب در قزوین، عصر جدید در اراک، مصلی‌نژاد در جهرم، کیهان در درود، ساویز در کرج، گل سرخ در بندرانزلی، پرشین مهرشهر در کرج و طلوع در فومن از جمله متقاضیان برای انحلال یا تغییر کاربری هستند.
در این باره محمدرضا صابری – سخنگوی انجمن سینماداران – می‌گوید: بسیاری از سالن‌های قدیمی به لحاظ بافت جغرافیایی شرایط مساعدی ندارند و در تهران بیش از 10 سینما درخواست تغییر کاربری یا انحلال داده‌اند. این سینماها ابتدا درخواست خود را به انجمن سینماداران ارائه می‌کنند و پس از بررسی انجمن چنانچه مشکلی نباشد به سازمان سینمایی معرفی می‌شوند تا در کمیته مروبط برای این مسئله بررسی شوند.
در بین این سینماها، «عصر جدید» یکی از سینماهایی است که طبق گفته محمدقاصد اشرفی – رییس انجمن سینماداران – که عضو کمیته مربوط به این موضوع در سازمان سینمایی نیز است، درخواست انحلال داشته و با این درخواست هم موافقت شده است.
اشرفی به روزهای طلایی می‌گوید: برای تغییر کاربری باید ابتدا تفاهمی صورت بگیرد که قرار است به جای آن سینما چه چیزی احداث شود و معمولا سینمادار براساس موقعیت مکانی برای کاربری تجاری یا اداری تصمیم می‌گیرد، اما نکته مهم اینجاست که سینما در شرایط فعلی سوددهی ندارد. به هر حال هر مکانی که برای فعالیتی دایر می‌شود باید توجیه اقتصادی هم داشته باشد. در حال حاضر ما نمی‌توانیم سینماها را طریق درآمد فیلم‌ها اداره کنیم و خرج تأمین تجیهزات، صندلی مناسب و چیزهای دیگر واقعا بالاست و در این وضعیت سینماهای قدیمی را هم نمی‌توان بازسازی کرد.
او که خودش برای انحلال سینما ماندانا درخواست داده بود ولی درخواستش رد شده است، ادامه می‌دهد: اینجا دولت باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد سینما داشته باشد یا خیر، مثلا بخاطر ارائه خدمات رفاهی باید عوارض و مالیات سینما حذف شود در صورتی که سال‌های سال است ما به عنوان سینمادار سوبسید می‌دهیم و حالا وقت آن است که دولت حمایت کند تا سینمادار رغبتی به تغییر کاربری یا انحلال نداشته باشد. البته تاکید می‌کنم که وزارت ارشاد به تنهایی از پس حمایت سینما برنمی‌آید.
وی یاداور شد: ما در این سال‌ها فقط با علاقه توانستیم سینماها را حفظ کنیم و تا جایی که ممکن بود برای سرپا نگه داشتن آن‌ها تلاش کردیم اما هزینه‌ها واقعا سرسام‌آور است و نمی‌توان اینطور ادامه داد.
سال گذشته وقتی خبر تعطیلی دائمی سینما عصر جدید جدی شده بود، انتقادهایی به این اتفاق و حتی به مالکان سینما که هر دو تهیه‌کننده هستند (عبدالله علیخانی و محمدحسین فرحبخش) وارد شد و فرحبخش در واکنشی تند به روزهای طلایی گفت: همه کسانی که از نوستالژی این سینما صحبت می‌کنند دروغ می‌گویند چون اگر اینطور بود در این سال‌ها می‌آمدند و در عصر جدید فیلم می‌دیدند.
برخی دیگر از سینمادارها معتقدند به هر حال هر چیزی حتی اگر یک خاطره جمعی باشد، دوره‌ای دارد و اصرار به حفظ آن به هر قیمتی منطقی نیست.
در سال 1399 خبر صدور حکم تخریب سینما ایران در لاله‌زار هم منتشر شد و سینما «بولوار» در بولوار کشاورز هم که زمانی یکی از سینماهای مدرن تهران بود تغییر کاربری پیدا کرد و به مرکز همایش‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران تبدیل شد. در کنار این‌ها باید به سینماهایی اشاره کرد که سال‌هاست تعطیل هستند و به مخروبه تبدیل شده‌اند و صاحبان خیلی از آن‌ها نیز درصدد تخریب و تغییر کاربری هستند.
انتهای پیام
